Wirtuoz zbrodni to druga cześć pasjonującego „Obłędu serca”. Chelsea Cain przenosi czytelnika w świat mrocznych wspomnień morderstw i okrucieństwa, jakich nie jesteśmy sobie na co dzień, w stanie wyobrazić. Jak dowiadujemy się z pierwszej części Archie Sheridan, jako dwusetna ofiara Wirtuoza, uchodzi z życiem. W związku z tym w ponownie spotykamy detektywa po przejściach, który wraca do czynnej służby w policji. Ma nie lada zadanie do wykonania: po pierwsze musi udawać przed rodziną, przyjaciółmi i przede wszystkim mediami, że po urazie jakiego doznał, nie ma już ani śladu i tak naprawdę jest w świetnym stanie psychicznym. Niczym zawodowy aktor, ukrywa przed wszystkimi swoje uzależnienie od leków psychotropowych i przeciwbólowych. Do drugie sprawa toczona przeciwko Gretchen Lowell wymyka się spod kontroli, gdy owa zabójczyni ucieka z więzienia. Gdyby tego wszystkiego było mało, na głowie ma pewną młodą dziennikarkę, która chodzi za nim krok w krok i próbuje napisać o nim artykuł - jakby nie było o kim pisać. Wszystkie te okoliczności spawają, ze niemal natychmiast powracają obrazy z „Obłędu serca”, wszystkie okoliczności zdarzenia, tortury, dialogi. Kiedy bohater sięga po kolejną dawkę leków przeciwbólowych, ponieważ bolą go żebra, czytając masz wrażenie, że Ciebie też zaraz zaczną boleć. Realizm jaki Chelsea Cain oddała tej powieści jest iście mistrzowski. O wartości przede wszystkim decydują bogate opisy psychiki bohaterów. Aby wniknąć w umysł seryjnego mordercy, bądż jego ofiary trzeba naprawdę wielu godzin studiowania poradników psychologicznych, bądź rozmów z ekspertami. Autorce udało się perfekcyjnie realizować to zadanie. W „Wirtuozie zbrodni” wracamy do chorej relacji między Archie, a Gretchen. Tego związku nie da się inaczej opisać> Żadne górnolotne sformowania są w tym przypadku po prostu zbędne. Te powieść trzeba przeczytać, by zrozumieć pewne mechanizmy, które popychają bohatera do podejmowania pewnych decyzji. Zakończenie powieści przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nawet przez chwilę nie przyszło mi przez myśl, iż tak mogłaby się zakończyć ta historia. Powiem jedno, jeżeli liczysz na szczęśliwe zakończenie (tak jak ja) to… po prostu sięgnij po tę książkę, a sam/a się przekonasz.