Poznańscy Żydzi lat międzywojennych – niewiele o nich wiadomo. Są jak Atlantyda, anonimowi i zaginieni. Nie ma fotografii, nie ma więc twarzy; nie ma wspomnień – nie ma imion i historii. Są miejsca, ale nieme. Przed 1939 rokiem żyła ich w Poznaniu garstka. Dwa i pół, może trzy tysiące w 250-tysięcznym mieście. Nieco ponad jeden procent mieszkańców miasta. Byli też inni niż Żydzi z pozostałych terenów Polski – niczym Żydzi zachodnioeuropejscy. Nie było tu chasydów ani ortodoksów, na ulicach nie rozbrzmiewał jidysz. Wszyscy poznańscy Żydzi żyli tak, jak ich otoczenie: mówili po polsku, ubierali się jak wszyscy, nie byli zbyt religijni. Z perspektywy Poznania żydowska Polska daleka jest od stereotypowego wyobrażenia. FIRA. Poznańscy Żydzi. Opowieść o życiu to projekt, który jest jak wehikuł czasu albo wizjer pozwalający zajrzeć w przeszłość. Książka-album i strona internetowa upowszechniają zbiór ponad tysiąca fotografii zebranych przed wojną w sześciu albumach przez młodą poznaniankę, Firę Mełamedzon. Fotografie z albumów Firy Mełamedzon-Salańskiej to materiał unikatowy – i w nietypową publikację się układają. Unikatowa jest ich liczba, około 1300 – tym bardziej, że fotografii poznańskich Żydów zachowało się mało (w albumach są także zdjęcia przedstawiające Żydów z Brzezin pod Łodzią oraz innych miast). Unikatowe jest także to, że wszystkie przynależą do jednej historii, jednej opowieści, przekazanej nam w 2012 roku przez 97-letnią wówczas Firę Mełamedzon-Salańską. Już to, że siedemdziesiąt czy osiemdziesiąt lat po opisywanych wydarzeniach ktoś, kto był ich uczestnikiem, zachował świetną pamięć i mógł ją opowiedzieć, jest niezwykłe. Ale jeszcze bardziej niezwykły jest fakt, że to opowieść sfotografowana. Można ją usłyszeć (przeczytać) i zobaczyć. Przyjrzeć się ludziom a nierzadko i wydarzeniom, o których Fira opowiada. Zdjęcia i tekst łączą się tu w jedną, wspomnieniowo-fotograficzną narrację. Bohaterami naszego projektu są ludzie, ich uczucia i codzienne życie. Społeczność żydowska Poznania. Ale zbiorowym bohaterem książki i tej strony jest także międzywojenny Poznań, który był tłem dla fotografujących się ludzi. Miasto o kształcie, którego też już nie ma.